Początki tego szczepu wiążą się z postaciami Józsefa Csizmazia i László Bereznai, którzy skrzyżowali szczep Seyve Villard 12375 sel z Gárdonyi Géza. Ten pierwszy jest znany jest również jako Eger 2, a ten ostatni został wytworzony z Menoire (znanego wcześniej pod nazwą Medoc Noir) i Csabagyöngye. Nero przedstawiono do zatwierdzenia jako szczep w 1984 roku. W 1993 roku został szczepem zatwierdzonym na Węgrzech, a w Szwajcarii i w Unii Europejskiej w latach dziewięćdziesiątych XX w.
Nie jest to szczep często wymieniany w międzynarodowych katalogach odmian poza Węgrami. Na Węgrzech uprawiany jest na 110 hektarach, przede wszystkim w regionie winiarskim Dunaju, a w szczególności w rejonie Kunság. Region Mátra również szczyci się niewielką uprawą Nero, zajmującą poniżej 10 hektarów.
Jest to odporny, wytrzymały szczep, który doskonale rośnie na piaszczystych glebach i osiąga dobrą zawartość cukru i poziom kwasowości. Szczep jest zasadniczo wykorzystywany do produkcji wina różowego.
Z tego szczepu są produkowane głównie wina różowe. Barwa wina różowego Nero przypomina kolor skórki cebuli, czasem z różowym odcieniem. Jego aromat charakteryzują różne czerwone owoce jagodowe, jak truskawki, morwa czy też owoce leśne, często z pewną delikatną nutą przypraw, dzikich owoców i tarniny. Cukier resztkowy jest dobrze balansowany wysoką kwasowością, co sprawia, że wina z tego szczepu wytwarzane w stylu wytrawnym są lekkiej budowy i harmonijne.
Chociaż obecnie najpopularniejszym zastosowaniem tego szczepu jest produkcja win różowych, wytwarza się z niego również lekkie wina czerwone. Wina zasadniczo nie nadają się do leżakowania i powinny być pite jako wina młode, co pozwala najbardziej cieszyć się ich owocową naturą.