Większość publikacji jest zgodna, że szczep ten pochodzi z Węgier, z regionu winiarskiego Tokaj. Najwcześniejsze wzmianki na jego temat są rozbieżne, gdyż jest wspominany w tym regionie winiarskim w 1571 i 1623 roku. Był to ważny szczep, kiedyś rozpowszechniony w całym kraju, zatem również był uprawiany w obecnych regionach sąsiedzkich, na przykład Sremie czy Burgendlandzie, chociaż w mniejszych ilościach. Jest spokrewniony z Gouais Blanc, a zatem również z Rieslingiem i Chardonnay.
W małych ilościach można znaleźć go w Austrii, nad jeziorem Nezyderskim, a zwłaszcza wokół Rust, gdzie stanowi bazę dla win wytrawnych i słodkich, na przykład Ruster Ausbruch. W Słowenii znany jest jako Sipon, w nawiązaniu do legendy napoleońskiej.
W ostatnich czasach na Węgrzech nie tylko rozgorzała dyskusja na temat tego szczepu, ale można go również znaleźć w coraz większej liczbie regionów winiarskich, chociaż w bardzo małych ilościach. Obecnie jest uprawiany łącznie na 3950 hektarach. Oczywiście najpowszechniej występuje w regionie winiarskim Tokaj, gdzie stanowi 65% nasadzeń, drugie miejsce zajmuje Somló, a następnie północny brzeg jeziora Balaton.
Szczep ten daje wina o stosunkowo pełnej budowie i wysokiej kwasowości. Jego neutralny charakter oznacza, że wyprodukowane wytrawne wina mogą niezwykle dobrze odzwierciedlać terroir, szczególnie na wspomnianych powyżej terenach, a w przypadku odmian słodkich botrytis tworzy podstawę niezwykle złożonych win Aszú z Tokaju. Jego aromaty charakteryzuje nuta pigwy, brzoskwini i moreli.
W winach wytrawnych pozostawiany jest czasem cukier resztkowy, równoważący wysoką kwasowość. Furmint może również być kupażowany z innymi szczepami, na przykład Hárslevelű, a nawet, jeżeli jest to dozwolone, z Olaszrizling. Uzupełniony słodkimi nutami przypraw z dojrzewania w beczkach dębowych daje niezwykle złożone wina, które z powodzeniem mogą konkurować z winami innych szlachetnych odmian.