Mutacja Pinot Gris, która została zatwierdzona w Burgundii w XIX wieku. Wiele zapisów wspomina, że szczep ten był często mylony z Chardonnay, ale chociaż wytwarzane z nich wina mogą wykazywać pewne podobieństwo stylu, te dwa szczepy nie są jednym i tym samym. Wcześnie tworzy pąki i dojrzewa, daje stosunkowo wysokie plony, ma malutkie owoce i preferuje ciepłe gleby. Na Węgrzech był również znany jako Fehér Burgundi (biały Burgund), a w krajach niemieckojęzycznych był również nazywany Weissburgunder lub Weiss Burgunder, co stanowi dosłowne tłumaczenie jego węgierskiej nazwy.
Na całym świecie szczep ten jest uprawiany na około 15000 hektarów, głównie we Włoszech jako Pinot Bianco, gdzie daje lekkie, owocowe wina stanowiące przeciwwagę dla Chardonnay, jest również wykorzystywany w winach bazowych dla win musujących. W Alzacji we Francji szczep ten wykorzystuje się do produkcji win cichych oraz win bazowych dla win musujących. W niemieckojęzycznym świecie odniósł ogromny sukces, niemalże zastępując tam Chardonnay. Jest to neutralny szczep dobrze nadający się do leżakowania w beczkach dębowych, i chociaż nie może się poszczycić pełną budową i koncentracją, cieszy się powodzeniem zarówno wśród producentów jak i konsumentów. Najlepiej radzi sobie w cieplejszej, południowej części Niemiec, czyli w regionach Baden i Pfalz. W Austrii odgrywa ważną rolę w Styrii, jak również w produkcji botrytyfikowanych słodkich win z niektórych roczników w okolicach jeziora Nezyderskiego. Szczep ten można również znaleźć w kupażach z tych krajów.
Na Węgrzech uprawy Pinot Blanc zajmują 240 hektarów. Najwięcej upraw - niemal 60 hektarów - znajduje się w regionie Tolna, a 25 hektarów uprawia się w Balatonboglár. Oficjalnie szczep został zatwierdzony w 1930 roku, ale przez długi czas w źródłach węgierskich nie było zapisów ampelograficznych na jego temat.
Stylem jest najbardziej zbliżony do Chardonnay, ale nie może całkowicie odtworzyć jego głębi, złożoności, bogactwa i budowy. Jednocześnie wnosi on świeże, owocowe nuty zielonego i żółtego jabłka, jak również nadaje się do leżakowania w beczkach dębowych. Nazywany również był „Chardonnay biedaków". Jego neutralny charakter oznacza, że może również odzwierciedlać swoje terroir. Poza oleistą teksturą, na glebach wulkanicznych wykazuje pewną złożoność, a w niektórych przypadkach może również dać wina nadające się do leżakowania.